Όζοι Θυρεοειδούς και Χασιμότο: Παράγοντας Κινδύνου για Καρκίνο Θυρεοειδούς

Η ασθένεια Hashimoto, γνωστή και ως θυρεοειδίτιδα Hashimoto, είναι μια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει το θυρεοειδή αδένα. Η αιτία αυτής της πάθησης είναι η ύπαρξη ειδικών αυτοαντισωμάτων που επιτίθενται στον θυρεοειδή αδένα.

Τα αυτοαντισώματα αυτά παράγονται από τον ίδιο τον θυρεοειδή αδένα και περιλαμβάνουν:

1. Αντισώματα κατά της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης (anti-TPO).
2. Αντισώματα κατά της θυρεοσφαιρίνης (anti-TG).

Αυτά τα αντισώματα προκαλούν μια χρόνια φλεγμονή στον θυρεοειδή αδένα, η οποία οδηγεί στην καταστροφή των κυττάρων του αδένα με την πάροδο του χρόνου. Παράλληλα, ο ίδιος ο θυρεοειδής προσπαθεί να αντισταθμίσει αυτήν την απώλεια με την υπερπλασία των κυττάρων του, προκειμένου να παράγει επαρκείς θυρεοειδικές ορμόνες για τον οργανισμό.

Αυτή η συνεχής καταστροφή και αναγέννηση των κυττάρων του θυρεοειδούς αδένα οδηγεί στην εμφάνιση των όζων. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι οι όζοι θυρεοειδούς είναι συνήθως καλοήθεις και σπάνια συνδέονται με καρκίνο του θυρεοειδούς. Πρόσφατες μελέτες, ωστόσο, έχουν αναδείξει ότι οι όζοι που αναπτύσσονται σε πλαίσιο της προϋπάρχουσας θυρεοειδίτιδας Hashimoto μπορεί να αποτελούν μια διαγνωστική και θεραπευτική πρόκληση, σε σύγκριση με τους όζους που εμφανίζονται σε φυσιολογικό θυρεοειδή αδένα.

Ορισμένες έρευνες που έχουν διεξαχθεί στο παρελθόν έχουν θέσει υπό αμφισβήτηση την αξιοπιστία της παρακέντησης ως διαγνωστικού εργαλείου για την ανίχνευση όζων στον θυρεοειδή που αναπτύσσονται σε ασθενείς με τη Χασιμότο. Δύο πρόσφατες μελέτες που δημοσιεύτηκαν το 2019 ανέλυσαν την ακρίβεια αυτής της διαγνωστικής μεθόδου συγκριτικά με τα αποτελέσματα των ιστολογικών εξετάσεων και βιοψιών των όζων μετά από την χειρουργική τους αφαίρεση.

Η πρώτη από αυτές τις μελέτες πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα, και δημοσιεύθηκε το 2019. Στην μελέτη αυτή, εξετάστηκε η ακρίβεια της παρακέντησης όζων στο θυρεοειδή σε ασθενείς που είχαν θυρεοειδίτιδα Hashimoto συγκριτικά με ασθενείς που δεν είχαν αυτήν την κατάσταση. Επιπρόσθετα, η μελέτη συγκρίθηκε με την ακρίβεια των υπερηχογραφικών εξετάσεων του τραχήλου.

Από τα αποτελέσματα της μελέτης προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:

1. Η ανίχνευση της παρακέντησης των όζων της θυρεοειδούς αδένα σε ασθενείς με Χασιμότο είχε μόλις 11.1% ευαισθησία, δηλαδή μπορούσε να ανιχνεύσει με ακρίβεια μόνο το 1/10 των περιπτώσεων καρκίνου της θυρεοειδούς αδένα στον όζο, ενώ δεν μπορούσε να ανιχνεύσει τις υπόλοιπες περιπτώσεις.
2. Η παρακέντηση σε ασθενείς με Χασιμότο οδηγούσε σε ψευδώς θετικά αποτελέσματα στο 33.3% των περιπτώσεων, δηλαδή υποδείκνυε την ύπαρξη καρκίνου στον όζο, αν και στην πραγματικότητα δεν υπήρχε καρκίνος.
3. Η παρακέντηση των όζων σε ασθενείς με Χασιμότο οδηγούσε σε ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα στο 50% των περιπτώσεων, δηλαδή δεν ανιχνευόταν ο καρκίνος στον όζο σε μισές περιπτώσεις.
4. Το υπερηχογράφημα της θυρεοειδούς αδένα εμφάνισε 7-πλάσια ευαισθησία σε σύγκριση με την παρακέντηση, όσον αφορά στην ανίχνευση καρκίνου της θυρεοειδούς αδένα στον όζο.
5. Το υπερηχογράφημα της θυρεοειδούς αδένα φαίνεται να έχει διαγνωστική αποτελεσματικότητα που είναι τουλάχιστον ισάξια, αν όχι ανώτερη από την παρακέντηση των όζων σε ασθενείς με Χασιμότο, όσον αφορά στην ανίχνευση καρκίνου της θυρεοειδούς αδένα στον όζο.
6. Η δεύτερη έρευνα προήλθε από Ηνωμένες Πολιτείες, Βραζιλία και Κίνα και δημοσιεύτηκε το 2019.

Αυτή η έρευνα συγκρίνει την ακρίβεια διάγνωσης για την παρακέντηση των θυρεοειδικών όζων που είναι μεγαλύτερα από 1 εκατοστό, ανάμεσα σε ασθενείς που πάσχουν από θυρεοειδίτιδα Hashimoto και ασθενείς που δεν πάσχουν από αυτήν τη θυρεοειδίτιδα. Επιπλέον, οι συγγραφείς εξετάζουν το ενδεχόμενο ότι η θυρεοειδίτιδα Hashimoto αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του θυρεοειδούς μέσα σε αυτά τα όζα.

Τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν τα εξής:

• Η κυτταρολογική εξέταση των θυρεοειδικών όζων σε ασθενείς με θυρεοειδίτιδα Hashimoto ανέφερε σημαντικά περισσότερες ατυπίες ακαθόριστης σημασίας (Bethesda III) ή καρκίνο του θυρεοειδούς (Bethesda IV) σε σύγκριση με ασθενείς που δεν είχαν θυρεοειδίτιδα Hashimoto.
• Κάθε όζος που εμφανίστηκε πάνω σε θυρεοειδικό ιστό με θυρεοειδίτιδα Hashimoto είχε 60% αυξημένο κίνδυνο να περιέχει καρκίνο του θυρεοειδούς, σε σύγκριση με όζους που εμφανίστηκαν σε φυσιολογικό θυρεοειδικό ιστό.
• Η παρακέντηση των θυρεοειδικών όζων σε περιπτώσεις θυρεοειδίτιδας Hashimoto κατάφερε να ανιχνεύσει μόνο το 11.1% των καρκίνων του θυρεοειδούς, ενώ το 50% των αρνητικών αποτελεσμάτων της παρακέντησης αφορούσαν περιπτώσεις όπου υπήρχε καρκίνος του θυρεοειδούς που δεν είχε ανιχνευθεί.
• Το υπερηχογράφημα του θυρεοειδικού ιστού παρουσίασε διαγνωστική αποτελεσματικότητα που ήταν ίση ή ακόμη και υψηλότερη από αυτή της παρακέντησης των θυρεοειδικών όζων σε περιπτώσεις θυρεοειδίτιδας Hashimoto για τη διάγνωση του καρκίνου του θυρεοειδούς σε αυτά τα όζα.

Συνολικά, η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η θυρεοειδίτιδα Hashimoto δυσκολεύει την διάκριση της φύσης των θυρεοειδικών όζων που ενδέχεται να περιέχουν. Σε αυτές τις περιπτώσεις, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ότι η παρακέντηση είναι δυσκολότερο να ανιχνεύσει τον καρκίνο του θυρεοειδούς και ότι το υπερηχογράφημα ενδέχεται να είναι πιο αποτελεσματικό για τη διάγνωση σε αυτές τις περιπτώσεις.