Υποχωρούν οι Όζοι Θυρεοειδούς;

Οι όζοι θυρεοειδούς αποτελούν μία εντοπισμένη διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα. Οι όζοι απαντώνται, πλέον, πολύ συχνά στον πληθυσμό, με τις πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες να αναδεικνύουν την ύπαρξή τους στο 50% του γενικού πληθυσμού.

Συνηθέστερα, οι όζοι θυρεοειδούς γίνονται αντιληπτοί κατά την πραγματοποίηση υπερηχογραφήματος του θυρεοειδούς ή του τραχήλου για κάποια άλλη πάθηση, διότι η μεγάλη πλειοψηφία των όζων δεν προκαλεί κάποιο σύμπτωμα.

Το μέγεθος των όζων κυμαίνεται από όζους μερικών χιλιοστών έως και όζους αρκετών εκατοστών. Το μέγεθος των όζων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό τόσο από τη μορφολογία τους όσο και από τον ρυθμό αύξησής τους. Κατά συνέπεια, οι κυστικοί όζοι που περιέχουν υγρό (κολλοειδές) είναι εξαιρετικά πιθανό να εμφανίζουν συνεχείς αυξομειώσεις του μεγέθους τους, σε σύγκριση με τους συμπαγείς όζους. Οι αυξομειώσεις αυτές του μεγέθους των κυστικών όζων είναι απόλυτα αθώες και δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ανησυχούν τους ασθενείς.

Αντιθέτως με τους κυστικούς όζους, ωστόσο, οι κακοήθεις όζοι (καρκίνος θυρεοειδούς) συνοδεύονται από έναν υψηλότερο ρυθμό αύξησης του μεγέθους τους, σε σύγκριση με τους καλοήθεις όζους.

Κατά συνέπεια, ένα συνηθισμένο ερώτημα που τίθεται είναι το αν υποχωρούν ή μικραίνουν οι όζοι θυρεοειδούς. Η απάντηση στο ερώτημα αυτό έχει δοθεί με απόλυτη σαφήνεια από την επιστημονική κοινότητα.

Οι όζοι θυρεοειδούς στην πλειοψηφία τους δεν υποχωρούν και δεν μικραίνουν. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται στο ότι το αίτιο που προκάλεσε την εμφάνιση των όζων εξακολουθεί, στις περισσότερες των περιπτώσεων, να υφίσταται καθόλη τη διάρκεια της ζωής, με αποτέλεσμα να είναι αδύνατον οι όζοι που σχηματίστηκαν να μικρύνουν ή να εξαφανιστούν. Ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που ένας όζος εμφανίζει ελάττωση του μεγέθους του σε διαδοχικά υπερηχογραφήματα, αυτή η ελάττωση του μεγέθους αποδίδεται σε αποκλίσεις που υπάρχουν φυσιολογικά κατά την εκτίμηση του μεγέθους του όζου στο υπερηχογράφημα, αλλά σε καμία περίπτωση σε κάποια πραγματική ελάττωση του μεγέθους του όζου.

Εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό αποτελούν οι κυστικοί όζοι, οι μικτοί όζοι (συνδυασμός κυστικού και συμπαγούς στοιχείου) ή οι όζοι που έχουν υποστεί κυστική εκφύλιση, δηλαδή συμπαγείς όζοι που έχουν σταδιακά μετατραπεί σε κυστικούς όζους. Οι προαναφερθέντες τύποι όζων περιέχουν υγρό περιεχόμενο (κολλοειδές), η ποσότητα του οποίου θα καθορίσει και το μέγεθος του όζου. Κατά συνέπεια, η αύξηση του περιεχόμενου εντός του όζου κολλοειδούς προκαλεί την αύξηση του μεγέθους του όζου, ενώ αντιθέτως, η ελάττωση του περιεχόμενου εντός του όζου κολλοειδούς μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα οι κυστικοί αυτοί όζοι να μικραίνουν σε μέγεθος, χωρίς αυτό, ωστόσο, να αποκλείει το ενδεχόμενο το μέγεθος τους να αυξηθεί εκ νέου.